www.marynarze39.fora.pl

saper - psz

Chciałbym, żeby każdy kto zna takie, opisywał je tutaj. Pozwoli to unikać popełniania gaf w towarzystwie prawdziwych marynarzy.

1. Pamiętam jak na poprzednim Ogrodzieńcu Rafik każdemu palaczowi zabierał świeczkę świeczkę sprzed nosa i tłumaczył, że przypalanie papierosa od świeczki, sprawia, ze gdzieś na morzu ginie marynarz.

2. Kobiety na pokładzie przynoszą pecha, dlatego nie wpuszcza się ich na okręt.

To tyle z mojej strony, zapraszam do dzielenia się swoją wiedzą Very Happy

RAFIK

Golenie oraz strzyżenie włosów również przynosi pecha,oczywiście jeśli robi się to na morzu.

Pochówki na morzu odbywają się przy asyście całej załogi,w dzienniku okrętowym zapisuje się długość i szerokość geograficzną miejsca w którym zostały złożone szczątki członka załogi lub rozbitka.
Oczywiście pełna informację podaje się w zapiskach dziennika okretowego
-imię
-nazwisko
-stopień
-przyczyny zejścia
-zabezpiecza się rzeczy osobiste (bezpośrednio odpowiedzialny jest za to bosman okrętowy lub oficer pełniący taką rolę).

Wojtek Pawłowski

Na trapię tylko 4 osoby, 4 toast za poległych na morzu zakaz plucia do morza bo jest to grób wielu marynarzy. Reszty nie pamiętam.

horhe

No nie do końca z tym pluciem. Nim wylejesz pomyje lub brudną wodę wpierw spluń, byś pod wiatr nie chlusnął
O babie na pokładzie to chyba wspominać nie potrzeba. Oj bidna ta dzisiejsza MW przy tym równouprawnieniu.

Wojtek Pawłowski

No to w takim razie są 2 wersje o pluciu. Jest też coś takiego że w porcie podczas oficjalnych wystapień/prezentacji cały ruch załogi odbywa sie po stronie z kturej nie cumuje statek.

jacbyd72

Ze starych historycznych opowieści kojarzą mi się te zwiastujące nieszczęście czyli "Latający Holender" i "Ognie Św. Elma".
Istniał też przesąd o wyrzucaniu za burtę nowych butów i to koniecznie rzucanych przez lewe ramię, w celu uspokojenia długotrwałego sztormu
i wzburzonego morza.
Dla zapewnienia jachtowi pomyślnych wiatrów dobrze jest, aby kobiety wstępujące na pokład jachtu podrapały paznokciem podstawy masztu. Współczesne kobiety często nie wierzą w przesądy, jednak chętnie godzą się na uczynienie zadość morskiemu zwyczajowi. Z doświadczenia wielu żeglarzy słyszałem, że ta metoda jest skuteczna i przynosi pożądany efekt pod warunkiem, że drapiąca osoba jest dziewicą Wink

.
Niegdyś gwizdanie na pokładzie statku, szczególnie żaglowego w czasie sztormowej pogody, uchodziło za poważne przewinienie, a gwiżdżącego karano umieszczeniem go na rei, gdzie pozostawał do końca wachty. Wskazane było natomiast gwizdanie, szczególnie na żaglowcach wtedy, gdy wiatru nie było. Wierzono bowiem, iż tym sposobem się go wywoła. Etyka marynarska do dnia dzisiejszego zabrania gwizdania na pokładzie – oczywiście dopuszcza się sygnały wykonywane gwizdkiem służbowym.
Wypadnięcie za burtę wiadra czy pędzla uważano kiedyś za tak zły omen, że marynarze starali się te przedmioty odzyskać nawet za cenę narażania własnego życia.
Dzwony okrętowe, które pojawiły się na żaglowcach w XIII wieku, służyły początkowo przede wszystkim do odstraszania wszelkiego rodzaju duchów i demonów morskich. Dopiero później przypadło im kilka bardziej prozaicznych zadań, jak wydzwanianie zmian wacht morskich – wzywanie załogi do nagłych manewrów żaglami, ostrzeganie załogi w razie pożaru i wreszcie jako sygnał płynącego żaglowca we mgle.
Resztę morskich tradycji znajdziecie w "Księdze przesądów żeglarskich".

Z archiwum Neptuna wygrzebał, z morskiego kurzu otrzepał Jacek Wink

Drenażysta

Na okręcie wszystkie osoby zwracają się do siebie bezpośrednio. Zasada proszenia
starszego stopniem o pozwolenie zwrócenia się do młodszego nie obowiązuje.